ถ้าเรายังไม่ถึง 50 แล้วได้ยินหัวข้อนี้ จะรู้สึกอย่างไร?

  - ยังมองหาอีกเหรอ?

  - อยู่คนเดียวดีกว่า?

เหตุที่คนในวัย 50 + หรือไม่ถึงก็ตาม มองหาความรัก ก็เพราะ "ความเหงา" ซึ่งสามารถแบ่งออกเป็น 2 แบบ

1 .เหงาในทุกสถานการณ์ คือ ยังไงก็เหงา รู้สึกเหงามาตั้งแต่เด็ก ๆ เป็นปมค้างใจ ในวัยเด็กไม่ได้รับความรัก ต้องการความเชื่อมั่นในความสัมพันธ์ กรณีนี้ การมีคู่มักจะไม่ได้ทำให้ดีขึ้น บางทีก็ต้องเลิกเพราะไม่ได้แก้ปมที่อยู่ในใจ

2. ถ้ามีชีวิตมาถึงอายุ 60 จะแบ่งความเหงาเป็น 2 ช่วง ช่วงแรก ตอนอายุ 30 เพราะเพื่อน ๆ แต่งงานกันไปเยอะ พวกโสดจะเหงา คนที่ไม่ได้แต่งงานก็จะปรับตัวให้ตัวเองอยู่เพียงลำพัง ถ้าผ่านพ้นไปได้ ก็จะปรับตัวได้ แต่งกับงานไป แต่ความเหงาจะมาหาอีกครั้งตอนที่เราอายุมากขึ้น เพราะเห็นว่า

ถ้าในอนาคตหยุดทำงาน ตัวเองจะอยู่อย่างไร ทำให้รู้สึกว่าอยู่คนเดียวน่ากลัว จึงมีการมองหาคู่ชีวิต

การมีคู่เป็นทางเลือกของชีวิต เราต้องตอบให้ได้ว่า อะไรคือจุดมุ่งหมายการมีคู่ในใจเรา ถ้าตอบโจทย์ได้ชัด ก็ไม่เป็นปัญหา แล้วลองคิดว่า เรามีทางเลือกอื่นอีกหรือไม่ และควรสำรวจด้วยว่า ถ้าเรามีความสามารถที่จะอยู่กับตัวเองแล้วมีความสุข เราก็จะนิ่งพอที่จะตัดสินใจได้ว่าสภาวะที่ดีที่สุดคืออะไร

คำถามข้อ 1 - คนวัย 50 ขึ้นไปยังสามารถที่จะคิดถึงการมีคู่ได้ไหม

ควรหรือเปล่า ถ้าตัดสินใจว่าควร แล้วจะทำยังไง

การมีคู่ในวัย 50 ดียังไง

ข้อ 1 คือ ช่วยคลายเหงาได้จริง เพราะมีคู่ให้เราได้ปฏิสัมพันธ์ด้วย ความเหงามีผลกับสุขภาพมาก ความรัก ความผูกพัน ความสนุกสนานร่วมกัน เป็นตัวทำให้เรามีชีวิตที่ยืนยาวและมีความสุข ในขณะที่ตรงข้ามความเหงาจะเป็นตัวทำให้เราเสียสุขภาพและอายุขัยสั้นลง

ข้อ 2 พอมีคู่ก็จะเกิดกิจกรรมที่ทำร่วมกัน ไม่อยู่เฉย ๆ การทำกิจกรรมมีผลดีกับสุขภาพ ทำให้อายุยืน

ข้อ 3 การมีคู่ทำให้เรามีความหมายในการมีชีวิตอยู่

ข้อ 4 การมีคู่แล้วเสริมทางการเงิน ก็จะเกิดความมั่นคงมากขึ้น และให้ความอุ่นใจเวลามีปัญหา

ควรมีไหม การมีชีวิตคู่เป็นเพียงตัวเลือก เป็นสิทธิ์ของแต่ละคน ขึ้นอยู่กับว่า ถ้าจะมีคู่ในวัยนี้จะตอบโจทย์ความต้องการอะไรในใจ แล้วความต้องการนั้น มีวิธีอื่นไหมในการตอบโจทย์ นอกเหนือจากการมีคู่ คิดเพื่อให้เห็นเป็นทางเลือก เมื่อเราเห็นเป็นทางเลือกความคิดเราจะยืดหยุ่นขึ้น

ถ้าอยากมีคู่ควรทำอย่างไร

ควรสำรวจความสามารถในการมีความสุขและการอยู่ด้วยตัวเองก่อน แล้วเราจะมีความนิ่งพอที่จะเลือกได้คนที่ดีกว่าถ้าเลือกตอนที่มีความเหงาและมีความกลัวอยู่แล้วต้องการจะมีใครสักคนหนึ่งเพื่อแก้ปัญหานี้

คำถามข้อ 2 - การที่เราจะคิดทบทวนและเขียนคุณสมบัติของคู่ที่เราอยากได้ แล้วให้จดจ่ออยู่กับความหวังตัวนี้ จะสมหวังไหม ดีหรือไม่ดี ถ้าจะใช้วิธีนี้ควรจะใช้ในกรณีไหน

เขียนไว้ดีไหม ถ้าเราเลือกที่จะมีคู่ เราน่าจะต้องวางแผนไว้ในใจ เกณฑ์ของคู่จะช่วยสะท้อนความต้องการของเรา ทำให้เรารู้จักตัวเองดีขึ้น ถ้าเขียนคุณสมบัติของคู่ไว้แล้ว จะคาดว่าจะนำคน ๆ นั้นมาให้เราไหม คำคอบ คือ ไม่น่าจะเกี่ยวกัน แต่ถ้าคุณชัดว่าต้องการอะไร ให้ใช้ความชัดเจนมาตั้งคำถามว่า ถ้าไม่เจอคู่นั้นแล้วเราจะทำอย่างไรได้บ้าง

ข้อเสียของการเชื่อว่าเขียนแล้วจะได้คู่ตามที่เขียน คือ ถ้าเชื่อว่าเขียนแล้วจะมี แต่ถ้าเขียนแล้วไม่มีใครเข้ามา แล้วคิดว่าเป็นเพราะเรามีข้อบกพร่อง มีกรรมเก่า เรามีความไม่ดีบางอย่างนี้จะดูเป็นการมองตัวเองในแง่ลบ

คำถามข้อ 3 – ถ้าเราตัดสินใจที่จะมีใคร แล้วมีคนคนนั้นเดินผ่านเข้ามาพอดี เราจะต้องเตรียมตัวอย่างไรให้อยู่ด้วยกันได้

การมีคู่ตอนอายุ 50 ความคาดหวังที่มีต่อกันจะสูง ประสบการณ์ชีวิตและความสามารถในการอยู่ได้ด้วยตัวเองตอนไม่มีคู่ทำให้ต้องปรับตัวมาก ดังนั้นการจะอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขได้ สำคัญที่สุดก็คือ ทั้งสองฝ่ายจะต้องเรียนรู้ที่จะมีความสุขได้ด้วยตัวเองเป็นพื้นฐานก่อน

ผู้ดำเนินรายการ:  นพ.ประเวช  ตันติพิวัฒนสกุล

บรรณาธิการ:  นันทิญา จิตตโสภาวดี

กองบรรณาธิการ: นมิดา แพ่งสภา, ปัณณธร ใสแสง, รุจา สุขพัฒน์, นีรชา คัมภิรานนท์, สุสมา สุขพัฒน์

ศิลปกรรม:  ฐานิสร์  ริ้วสุวรรณ, เอกชัย เธียรสรรชัย
นักออกแบบเสียง:  ธัญธนวรัท  ชนกชัด

ฝ่ายผลิต: ชลธิศ กรดี

ที่ปรึกษา:  วันชัย  บุญประชา, ดร.สรวงมณฑ์ สิทธิสมาน

สนับสนุนโดย  สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.)